قرارداد عدم افشای اطلاعات (NDA) چیست؟ راهنمای کامل قرارداد محرمانگی

نقض قرارداد محرمانگی و راه‌های پیگیری حقوقی آن

گاهی با وجود امضای قرارداد محرمانگی، یک طرف تعهدات خود را نقض می‌کند و اطلاعات محرمانه را به صورت عمدی یا سهوی افشا می‌نماید. این موضوع می‌تواند پیامدهای سنگینی برای طرف مقابل داشته باشد؛ از آسیب به اعتبار برند گرفته تا از دست رفتن مشتریان و حتی خسارات مالی مستقیم.

اولین قدم در چنین شرایطی، جمع‌آوری مستندات و مدارک کافی است؛ به‌عنوان مثال ایمیل‌های رد و بدل شده، پیام‌ها، قرارداد اصلی و حتی شهادت شهود. پس از جمع‌آوری مدارک، معمولاً یک اظهارنامه رسمی از طرف زیان‌دیده به متخلف ارسال می‌شود تا او را نسبت به نقض تعهد آگاه کرده و فرصتی برای جبران فراهم کند. اگر در قرارداد مبلغ مشخصی تحت عنوان «وجه التزام» یا خسارت مقطوع تعیین شده باشد، کار پیگیری ساده‌تر خواهد بود زیرا دادگاه بدون ورود به محاسبه خسارات واقعی، همان مبلغ را ملاک قرار می‌دهد.

در صورتی که طرف متخلف به اظهارنامه توجهی نکند، زیان‌دیده می‌تواند موضوع را از طریق مراجع قضایی یا مراکز داوری پیگیری کند. دادگاه با توجه به متن قرارداد، خسارت را تعیین و حکم لازم را صادر خواهد کرد. علاوه بر مطالبه خسارت، امکان درخواست دستور موقت نیز وجود دارد؛ به این معنا که دادگاه برای جلوگیری از انتشار بیشتر اطلاعات، دستور توقف فعالیت متخلف یا محدودیت‌های قانونی دیگر را صادر می‌کند.

این ابزار به‌ویژه در شرایطی اهمیت دارد که افشای اطلاعات می‌تواند به سرعت در فضای آنلاین یا بین رقبا منتشر شود. به همین دلیل توصیه می‌شود در تنظیم قرارداد عدم افشای اطلاعات (NDA)، هم بند خسارت مشخص و هم امکان رجوع به داوری یا دادگاه ذکر گردد تا در صورت نقض، مسیر پیگیری حقوقی روشن و قابل اجرا باشد.